La kuba ministro pri eksteraj rilatoj Bruno Rodríguez, denuncis en Havano pri la premoj farataj de Usono kontraŭ pluraj landoj por ŝanĝigi ilian subtenon al la rezolucio kontraŭ la ekonomia sieĝo trudata de tiu potenco imperia.
Ĉi tiu kombinaĵo de ekstrema premo kaj misinformado celas distordi la bildon de Kubo kaj generi timon inter la membroŝtatoj de UN.
Li montris pruvojn de intensa kampanjo dum la pasintaj du semajnoj. Reuters raportis pri dokumento de la Ŝtata Departemento, kiu malkaŝas kiel ili provas premi registarojn por ŝanĝi sian sintenon pri Kubo. Ĉi tiu dokumento inkluzivas minacojn se ili ne voĉdonos favore al la politiko de la Ŝtata Departemento.
La teksto estas konsiderata malestima al la suvereneco de aliaj landoj kaj deklaras, ke “la kuba reĝimo ne meritas subtenon.” Ĉi tio estas direktita al registaroj, kiuj voĉdonis dum jardekoj por fini la blokadon, kaj montras la opinion de multaj usonaj civitanoj kaj kubanoj en Usono, kiujn ĉi tiu politiko tuŝas.
Dua aliro estas la mallerta lingvaĵo de la Malvarma Milito, kiu spegulas nescion. Ili ne celas konvinki registarojn, sed prefere timigi. Ili asertas, ke “la blokado ne estas la kaŭzo de la ekonomiaj problemoj de Kubo”, al kio Kubo respondas per datumoj, kiuj pruvas, ke ĝi ja estas la ĉefa kaŭzo de la ekonomiaj problemoj, kaj insulaj fakuloj pretas diskuti pri tio.
Plue, la usona teksto mencias, ke “homaj rajtoj-misuzoj en Kubo estas pli grandaj ol iam ajn”, sed tio venas de lando, kiu jam estas preskaŭ la kriminto, anstataŭ komplico, de la genocido en Palestino, de teruraj homaj-rajtoj-malobservoj en aliaj landoj, kaj kiu havas sian propran ŝablonon de amasaj, flagrantaj kaj sistemaj homaj-rajtoj-malobservoj. Fine, estas ridinde aserti, ke “Kubo estas minaco al internacia paco kaj sekureco”. Sed tia ridinda aserto, tamen, estas danĝera, kiel pruvas la historio.
La agoj de la Ŝtata Departemento ne estas diplomatiaj, sed prefere provoj fari premon per falsaj argumentoj por deturni atenton de la misuzoj de la usona registaro kaj la hom-rajtaj-malobservoj kaŭze de la sieĝo en Kubo.
Ili provas deturni atenton de la krimo, kiu kaŭzas suferon al la popolo, kaŝante la veran kialon malantaŭ la elektropaneoj kaj la malforteco de la elektra sistemo, kiu estas la usona serĉado de fuelprovizoj. Lastatempe, internacia kompanio kaj lando kun bonaj rilatoj kun Kubo rifuzis helpi la insulon per akcesoraĵoj kaj pecoj por grava termoelektra centralo. Krome, ili celas malhelpi la internacian komunumon diskuti la humanitaran efikon de la blokado. La dokumento de la usona registaro de la 8-a de oktobro, celita distordi la realecon kaj krei timon, ne havis la deziratan efikon, kaj tial ili ripetis la minacon la 17-an de oktobro. Ekzemple, ili diras, ke “Kubo uzas ĉi tiun debaton kaj ĉi tiun rezolucion kiel armilon.”
La dokumento de la Ŝtata Departemento en sia tuteco — diris Rodríguez Parrilla, montrante ĝin al la gazetaro — “havas tre kuriozan strukturon.” Li priskribis la tekston kiel “mensogan, kalumnian komunikon, kiu montras malrespekton al la suvereneco de sendependaj ŝtatoj,” kaj notis, ke ĝi “inkluzivas krudan premon kaj minacojn se ili daŭrigos sian voĉdonon favore al Kubo.”
Unue, la teksto de la Ŝtata Departemento “prezentas fraŭdan, mensogan kaj senhontan aliron,” emfazis la ministro. “Unuflanke, ĝi provas montri” — tio estas unu el la subtitoloj — “ke ‘la kuba reĝimo ne meritas vian subtenon,’ kio estas kompleta eraro.
“Ĉi tio celas registarojn, kiuj konstante kaj forte voĉdonis dum jardekoj — kelkaj dum pli ol tridek jaroj — favore al la ĉesigo de la blokado, la restarigo de la regado de internacia juro, kaj kontraŭ tio, kio konsistigas krimon de genocido, kiel difinite en la koncerna konvencio,” li diris.
La ministro aldonis, ke “ĉi tiuj registaroj (kiuj historie voĉdonas favore al Kubo) konsistigas la superfortan plimulton de la membroŝtatoj de Unuiĝintaj Nacioj, pozicio, kiu ankaŭ spegulas la pensadon kaj sintenon de la vasta plimulto de usonaj civitanoj — kiuj estas tiuj, kiuj pagas la usonajn senditojn kaj diplomatojn implikitajn en ĉi tiu klopodo — kaj tio, krome, reflektas la plimulton de kubanoj loĝantaj en Usono, kiuj ĉiuj siavice estas viktimoj de ĉi tiu politiko de agreso, malamikeco kaj blokado.”
Fine, la Ministro pri Eksterlandaj Aferoj demandis: “Kio povus esti la kialo de ĉi tiu neracia maltrankvilo flanke de la Usona Ŝtata Departemento, se ne la konvinko, ke la blokado, je la jura nivelo, kaŭzas totalan izoladon kaj profundan misfamigon al la usona ekstera politiko, kaj ke ili denove estos punitaj per absoluta izolado, individuado, kritiko kaj rektaj alvokoj de registaroj tra la mondo por ĉesigi la blokadon?”
Li rimarkigis, ke ĉi tiu maltrankvilo evidentigas la fakton, ke la usona registaro scias, ke la internacia komunumo, per vasta plimulto, kredas je kaj subtenas la bezonon fini la blokadon.
“Mi estas absolute certa, ke tio okazos la 29-an. Mi estas certa, ke la superforta plimulto de la membroŝtatoj denove voĉdonos por la vero kaj kun la vero, por justeco kaj kun justeco. Ili voĉdonos por preklamacii, por postuli la finon de la blokado,” li diris.
Li finis: “Mi estas certa, ke la vero venkos super premo, ĉantaĝo kaj kalumnio. Mi estas konvinkita, ke la rezulto estos humaneco kontraŭ la politiko de la usona registaro. La usona registaro estos izolita, eble kun kelkaj lakeoj.”
Dum pli ol tridek sinsekvaj jaroj, la plimulto de la internacia komunumo subtenis la kuban rezolucion postulantan la finon de la blokado. En 2024, la teksto ricevis 187 voĉojn por, du voĉojn kontraŭ (Usono kaj Israelo), kaj unu sindetenon (Moldavio).
Fonto: Granma
