Havano, aŭg 23 (RHK) Ŝi estas insulo ene de ĉi tiu insulo, teritorio de rezisto kiu prosperas fronte al malprospero; ŝirmejo por la bezonuloj; fusilo preta; poezio inda je esti kantata.
Ŝi ne portis la Revolucion en paroladoj; ŝi teksis ĝin en siaj propraj manoj per la fadenoj kiuj elkreskis el ŝia animo. Poste ŝi konstruis havenojn kie la revoj de nudpiedaj knabinoj povis surgrundiĝi.
Ŝi plantis flagojn en “fremdaj” labirintoj: scienco, esplorado, agrikulturo, sportoj. Parlamento estas arbaro en kiu ŝia voĉo kreskas — pli ol 50% — kiel semo en fekunda grundo.
Malgraŭ la obstakloj, ŝi estas kuraĝa kiel malmultaj aliaj, kaj ŝi restas gracia, starante rekte. Ŝi lernis antaŭ longe doni al beleco pli da signifo, ne peti permeson fari la estontecon sia. Ŝi estas Revolucio, laŭ multaj manieroj, en multaj sencoj. Ŝi fiere konstruas sian historion; la vojo, kiun ŝi prenis, rajtigas ŝin, tiu, kiun ŝi ankoraŭ ne trairis, inspiras ŝin. Ne gravas, ĉu floroj foje mankas; ĉi tiu insula virino estas farita por prosperi.
