
Foto: Ismael Batista Ramírez
Havano, apr 29 (RHK) Ekde la krepusko de la Kuba Revolucio, Usono efektivigis iniciatojn por subfosi la novan Revolucian Registaron ĉiakoste.
La redukto de naftoprovizo, la rifuzo rafini sovetian nafton, kaj la elimino de la sukerkvoto estis nur la komenco de kio fariĝos la plej longa genocido en la historio.
La volo de la kuba registaro agi sendepende kaj efektivigi ekonomiajn kaj sociajn ŝanĝojn favore al la plimulto estis konsiderata vera insulto, stumblo sur la vojo de la revoj superregaj kaj hegemoniaj de la Imperio.
Ĝuste tiam, en aprilo 1960, Lester D. Mallory, vichelpa sekretario de ŝtato por Inter-Amerikaj Aferoj, skizis, en sekreta memorando, la esencon de la ekonomia, komerca kaj financa blokado kiu estus trudita unupartie du jarojn poste.
Malvarme elpensita strategio celanta mizerigi la vivon de la kuba popolo, kun la celo igi ilin vidi la transformprocezon kiel nerealigebla kaj kulpigi siajn misfortunojn sur la Revolucia Registaro, prefere ol la vere respondecaj en Vaŝingtono.
La Eksterlanda Asistado-Leĝo de 1961 rajtigis la usonan prezidenton establi kaj konservi totalan embargon pri komerco kun Kubo, same kiel malpermesi ajnan helpon al la registaro de la insulo. La 7-an de februaro 1962, tiama prezidento John F. Kennedy, alvokante Sekcion 620a de tiu leĝo, deklaris totalan embargon kontraŭ Kubo.
Ni kubanoj scias multon pri tio, kio okazis de tiam; antaŭ ĉio, la maniero kiel, de unu administracio al alia, ĝiaj idoj estis subtenitaj kaj, oni eĉ povus diri, ĉiu el ili metis sur ĝin distingan stampon de krueleco, kiel abunde pruvas la nuna loĝanto de la Blanka Domo.
Dum la unua administrado de Donald Trump, la politiko de malamikeco atingis senprecedencajn nivelojn. Pli ol 240 agoj estis registritaj por intensigi la blokadon, dizajnitan por generi neregeblecon kaj faligi la Revolucion.
Nenio ŝanĝiĝis dum la mandato de Biden, kies timemaj pozitivaj agoj rapide disfalis post la reveno de Trump.
La intenco estas klara kaj konata: malŝalti multe pli ol nur niajn hejmojn. Ĝia fina celo estas malŝalti niajn revojn, nian konfidon al la Revolucio kaj, ĉefe, nian liberecon.
Fonto: Granma