De Roberto Morejón

Zorgoj kaj plendoj pri la emfazo de Usono pri protektismo, la deportado de migrantoj kaj atakoj kontraŭ multflankismo dominis la naŭan pintkunvenon de CELAC, la Komunumo de Latin-Amerikaj kaj Karibaj Ŝtatoj, en Honduro.

La Deklaracio de Tegucigalpa bonvenigis, per konsento, la engaĝiĝon al plifortigo de CELAC de 30 el la 33 landoj invititaj.

La deklaro estis konsiderita laŭdinda pro la provoj de kelkaj figuroj kaj eksteraj fortoj fiaskigi ĝin per pligrandigo de vidpunktoj  ne ĉiam koincidaj.

Sed CELAC iras al sia deka pintkunveno sub la pro tempore prezidanteco de kolombia prezidento Gustavo Petro, fervora defendanto de unueco kaj konsento, precipe en tiaj malfacilaj tempoj, kiam, laŭ lia opinio, iri sole estas danĝera.

Koncepto kiu, el la perspektivo de meksika prezidentino Claudia Sheinbaum, estas trafa "hodiaŭ pli ol iam".

Kun moderemo kaj klareco, la unua ina prezidento de Meksiko defendis la rolon de migrantoj, inkluzive por la usona ekonomio, kaj alvokis trakti la strukturajn kaŭzojn de malegaleco, kiuj pelas ilian eliron el niaj komunumoj.

Krom reliefigi la negativan efikon de protektismo kaj la uzado de tarifoj kiel iloj de potenco, brazilano Luiz Inácio Lula da Silva alvokis Latin-Amerikon kaj Karibio postuli respekton.
Usono estas granda, emfazis Lula, kaj ekonomie, armee kaj teknologie, sed la planedo ne dependas de ili, li atentigis.

Kuba prezidento Miguel Díaz-Canel denuncis la traktadon de migrantoj kaj la aplikon de unuflankaj trudaj rimedoj, kiel la blokado, kaj emfazis la novan formon de premo al la kariba insularo.

Li aludis al la brutala kampanjo por aborti kuban sankunlaboron en pli ol 50 landoj, riskante, li diris, damaĝi multajn homojn.

Preter ĉi tiuj klarigoj, li emfazis la interkonsenton enhavitan en la Tegucigalpa Deklaracio por insisti pri la plena valideco de la deklaracio de la landoj de Latin-Ameriko kaj Karibio kiel zono de paco.

Analizistoj estis frapitaj de la fakto, ke la pintkunveno de CELAC okazis meze de streĉa internacia situacio, pro la trudo de tarifoj de la Trump-administrado al dekoj da landoj kaj la senkontrola deportado de migrantoj sub bedaŭrindaj kondiĉoj.

Kiel atentigis la hondura prezidento Xiomara Castro, Usono redesegnas sian ekonomian mapon sen demandi, kiuj popoloj restas malantaŭe.